زمان حضرت مهدی (ع) پس از ظهور و قیامشان از درخشانترین دوره‌های کره زمین پس از آفرینش آن و یا از زمان خلقت آدم (ع) است.
صحیح آن است که زمان حضرت مهدی (ع) را زمان نور و عصر علم بنامیم، نه زمانهائی را که ما امروزه در آن زندگی می‌کنیم که روزگار تاریکیهای جهل و فقر و انحراف و زشتکاری و ظلم و گمراهی است.
با توجه به این سخن حکیمانه مشهور که «همه چیز را به ضدش می شناسند» می‌توانیم شکوفائی و زیبائی زندگانی و شیرینی زیستن در آن سالها را با نگرشی تند به وضعیت تا‌سف باری که در این زمان زندگانیمان را در برگرفته دریابیم.
به اجتماعی که امروزه در آن زندگی می‌کنیم نظری افکنید! زشتی هائی که زندگانی را بر مردم تیره کرده و لذت زندگانی و شیرینی حیات را از آنان سلب نموده است ببینید. انواع محرومیتها است، یکی را می‌بینی که از مال و ثروت محروم است و دیگری از خانه‌ای که در آن مسکن گزیند و یا از دکانی که در آن تجارت نماید و یا مالی که زندگی او و خانواده‌اش را تا‌مین نماید یا بدان به درد خود و وابستگانش برسد.
مشکلات، زندگانی را در برگرفته است و دشواریها، درها را به روی مردم بسته.
نبودن آزادی مسکن، مسافرت و تجارت و کار و اقامت در محلی یا آزادی سخن گفتن و نوشتن و تا‌لیف و اظهار نظر و غیر آن.
از بین رفتن امنیت، که آدمی بر زندگانی خویش و اموال و خانواده‌اش بیمناک است. ناتوانان از قدرتمندان می‌ترسند و ثروتمندان بر بیچارگان زور می‌گویند.
فراوانی عقده‌های روانی که پیامدهای پیاپی آنها بسیار زیاد است.
آنگاه فقر و گرسنگی را - که افراد فراوانی در جهان با آن دست به گریبانند - بنگرید و بیماریهائی را که بر اثر سو تغذیه و خصوصا بین اطفال رایج است... به همین ترتیب امور دیگر.
به مردم و به کمبودها و محرومیتها و از بین رفتن کرامت‌ها و گرفتاریها و مصیبت‌ها و مشکلات آنان نگاه افکنید. زندانها میلیونها تن را در خود جا داده‌اند. جنگها می‌خورد و پایمال می‌کند و از هم می‌درد و ویران می‌سازد و می‌سوزاند. ادامه مطلب...
